Te intens? Wat als dat juist je kracht is?

Soms kom je iets tegen dat alles op zijn plek laat vallen. Voor mij was dat in 2012, tijdens mijn opleiding tot specialist hoogbegaafdheid. Ik wist al dat intensiteit en diep nadenken bij hoogbegaafdheid hoorden, maar pas toen ik over Kazimierz Dąbrowski’s Theorie van Positieve Desintegratie las, voelde ik echt herkenning. Het was een enorme eye-opener: die worstelingen, die innerlijke chaos? Die waren geen teken dat er iets mis was, ze waren juist een noodzakelijke stap in groei.

Vanaf dat moment ben ik deze inzichten altijd blijven delen. Eerst in de ouderbijeenkomsten in mijn praktijk en nu nog steeds in de begeleiding van ouders. Want deze kennis kan zoveel betekenen. Daarom deel ik het ook graag met jullie:

Stel je voor: je hebt altijd gedacht dat er iets mis met je was. Dat je té intens bent, té emotioneel, té anders. Maar wat als ik je vertel dat jouw worstelingen juist een teken zijn van groei? Dat die innerlijke chaos een noodzakelijk proces is, geen defect? Dat is precies wat Kazimierz Dąbrowski’s Theorie van Positieve Desintegratie (TPD) uitlegt. En geloof me, toen ik dit begreep, viel alles op z’n plek.  

In onze maatschappij wordt psychologisch ongemak vaak gezien als iets om te vermijden. Voel je je verloren? Dan moet je snel weer “heel” worden. Heb je existentiële twijfels? Zoek afleiding. Maar Dąbrowski draaide dat om: desintegratie, het uiteenvallen van je oude zelf, is geen mislukking, het is een hoger niveau van ontwikkeling.  

Toen ik dit voor het eerst las, was het alsof iemand eindelijk een handleiding gaf voor wat ik zelf had doorgemaakt. Mijn diepe worstelingen, de momenten van extreme twijfel, de existentiële crises, ze betekenden niet dat ik kapot was. Ze waren tekenen dat ik groeide. Dat ik een oude, lagere versie van mezelf losliet om iets authentiekers te worden.  

Dąbrowski beschreef ook overexcitabilities, intense reacties op de wereld. Misschien voel je emoties veel dieper dan anderen, word je overweldigd door schoonheid of denk je eindeloos na over de zin van het leven. Vroeger dacht ik dat dit zwaktes waren, maar TPD leerde me dat ze juist de brandstof zijn voor transformatie. Zonder die intensiteit zou er geen drang zijn om te groeien.  

De meeste mensen leven op een “prima” niveau: ze passen zich aan en laten de wereld bepalen wie ze zijn. Maar sommige mensen kunnen niet anders dan hun eigen pad zoeken. Ze voelen een innerlijke spanning tussen hoe dingen zijn en hoe ze zouden kunnen zijn. Dit is hét signaal dat je op een hoger niveau kunt komen. Maar om daar te komen, moet je eerst door desintegratie heen.  

Dus als je ooit het gevoel hebt dat je wereld uit elkaar valt, besef dan dit: dat is precies wat nodig is om een meer bewuste, authentieke versie van jezelf te worden. Desintegratie is niet het einde, het is de weg naar wie je werkelijk bent.  

Voor mij was dit een eye-opener: ik was niet kapot. Ik was aan het transformeren.