Wie ben je en wat drijft je?

Mijn naam is Johanna Schippers, geboren in de Fryske Wâlden. Opgroeiend met ‘aaisykjen’, hutten bouwen en heel veel boeken. Een meisje met een gezonde nieuwsgierigheid naar het leven.

Ik woon nog steeds in de Wâlden, nu met mijn man en drie kinderen.

De stilte van de natuur, de groene omgeving, de nuchterheid van de mensen en de duidelijke taal die men spreekt symboliseren de diversiteit in mij als mens.

In mijn mooie gezin staat een ieder op zijn eigen manier voor extra uitdagingen.

Mijn gezin is mijn spiegel. Door hen leer ik, ontdek ik, word ik nieuwsgierig en reflecteer ik op mijn eigen stuk waardoor er groei komt voor een ieder.

Mijn drijfveer ligt in het aandacht hebben voor dat wat (nog)niet direct zichtbaar kan/mag zijn. Oprechte aandacht, contact en de ander zien in zijn volledige ik. Een kind, een mens is meer dan het gedrag wat aan de buitenkant zichtbaar is of een getal wat is opgemeten, het is meer dan hoge cijfers en een goed eindresultaat.

 Waar ik in mijn vrije tijd blij van word, is dwalen door de natuur.

En nog steeds het lezen van boeken; de honger naar meer is er altijd. Ik fotografeer graag, geniet van muziek en hou er ook van een concert te bezoeken of theatervoorstelling te zien.

Bij mooi weer kun je mij tegenkomen; hardlopend om een beetje fit te blijven.

Welk specialisme heb je?

In de eerste plaats ben ik gewoon Johanna; vrouw, moeder, dochter, zus, collega. Daarnaast draag ik een rugzak mee met daarin zowel levens-, als leer- en werkervaring. 

Ik werk intuïtief maar ook oplossingsgericht. Verder is het afhankelijk van uw vraag welke methodieken ik gebruik.

Wat ik belangrijk vind, is oog hebben voor het proces. De inzet en waardering op het proces is minstens of misschien nog wel belangrijker dan het resultaat.

Familie en naasten hebben een positieve invloed op ontwikkeling. Maar wat als het anders loopt en er naast de mooie dingen ook verdriet is, of onmacht? Te vaak zag ik ouders die het zo graag anders hadden gewild. Ouders die vanuit liefde hun kind een fijn leven gunnen maar die ervaren dat er bij het ‘anders denken/anders voelen’ ook verdriet meekomt. Of afwijzing, eenzaamheid en/of mentale problemen.

Wat betekent dit voor jou als kind, ouders, broertje/zusje en sta je jezelf deze terechte gevoelens toe? Hier bij stilstaan en met aandacht naar kijken is voor mij een belangrijke waarde in het contact met kinderen/ouders en hun systeem.

Wat vind jij belangrijk in het begeleiden van kinderen?

Ik krijg vaak van mensen terug dat ze mij ervaren als een warm, sensitief en betrokken persoon. Iemand die zorgt voor verbinding, die vooral werkt vanuit contact en echt luistert.

Gelijkwaardigheid, wederzijds respect en intuïtief werken zijn kernwaarden die ik altijd meeneem en vormen zo een basis voor het creëren van een veilige samenwerking. Alleen wanneer er vertrouwen is kan er ruimte ontstaan voor het onderzoeken van gevoelens, gedachten, overtuigingen.  

Om te werken met kinderen vind ik het van meerwaarde dat er vanuit hun ouder(s)/verzorgers toestemming wordt ervaren om in gesprek om zo ruimte te bieden aan evt. gevoelens van loyaliteit. In het begeleiden van kinderen vind ik het eveneens belangrijk om samen te werken met het systeem. Het een werkt niet zonder de ander. Er is een dynamiek en familieleden hebben een positieve invloed op de ontwikkeling.

En wat echt belangrijk is? Ik heb niet de antwoorden of de oplossing. Deze liggen in het kind zelf. Ik ben een passant die samen met uw kind op zoek wil gaan naar die antwoorden of oplossing. En als we dat niet vinden dan zoeken we verder en betrekken we erbij wie nodig is.

Wat is je achtergrond?

Eigenlijk werk ik al mijn hele werkzame leven met kinderen in de leeftijd van 0-18 en hun (gezins-)systemen. Altijd met kinderen die door ‘opvallend’ gedrag communiceerden. Vaak werd door de omgeving de ‘ingewikkelde’ manier van communiceren niet begrepen.

Waar ik jaren heb gewerkt met kinderen waarbij er sprake was van hechtingsproblematiek, ASS/ADHD, ontwikkelingsachterstand, ingewikkelde familiesystemen, gedragsproblemen heb ik mogen leren, ervaren, groeien van al deze mensen.

Dit is waar ik leerde dat er achter het gedrag zoveel meer schuilging. Door hier vanuit oprecht en gelijkwaardig contact naar te kijken konden er soms stapjes worden gezet. Soms twee vooruit en dan weer een achteruit. Maar de basis was contact, beschikbaar zijn en zonder oordeel.

Later volgde ik de opleiding tot maatschappelijk werker, deed ik opleiding tot kindercoach, ‘ik leer leren trainer’, volgde ik een verdiepende opleiding tot Rouw & verliesbegeleider.

Ik vervolgde mijn loopbaan in (meerdere) gebiedsteams (jeugd). In de jaren dat ik werkte met de vragen van de burgers binnen een gemeente kwam ik alle vraagstukken tegen die er spelen in een maatschappij. Het vertrouwen ontvangen van mensen om samen hun vraag te onderzoeken is een cadeau wat vraagt om zorgvuldig en respectvol handelen.

Het was in deze periode dat ik ervaarde hoeveel ((U)HB) kinderen er vastliepen in systemen. De samenwerking met ouders, onderwijs, hulpverlening e.a vond ik uitdagend en over het algemeen ook prettig. De kennis van hoogbegaafdheid groeide zowel door privé als door werk waardoor er steeds meer van deze casuïstiek op mijn pad kwam en ik de weg van HBpunt insloeg. Mijn ervaring in het werken met jeugdigen in alle leeftijdsgroepen en met brede vraagstukken rondom (stagnerende) ontwikkeling en de methodieken die ik in de loop der jaren tot mij heb genomen neem ik mee in mijn rugzak.